Αρχιπέλαγος: Από μέρα σε μέρα ξεκινά η εν πλω καταστροφή των χημικών της Συρίας

Εξήντα με ενενήντα μέρες θα απαιτηθούν για την εν πλω καταστροφή των χημικού οπλοστασίου της Συρίας, σύμφωνα με τον Οργανισμό για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW), καθώς ολοκληρώνεται πλέον η διαδικασία μεταφοράς. Αυτό ανακοινώθηκε σε συνέχεια της τηλεδιάσκεψης που πραγματοποιήθηκε στις 19 Ιουνίου με τη συμμετοχή επιστημόνων και εκπροσώπων περιβαλλοντικών φορέων από διάφορες χώρες της Μεσογείου. Σύμφωνα με νέα επικοινωνία που είχε το Αρχιπέλαγος με τον OPCW εχθές το απόγευμα (25/6), το Δανέζικο φορτηγό πλοίο Ark Futura μεταφέρει αυτή τη στιγμή 700 τόνους χημικών Προτεραιότητας 1 προς το λιμάνι Gioia Tauro της Ιταλίας, όπου θα μεταφορτώσει στο Cape Ray τους 560 τόνους. Αμέσως μετά θα ξεκινήσει η διαδιακασία της υδρόλυσης στα διεθνή ύδατα σε σημείο που μέχρι στιγμής δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα. Αναμένουμε να μας αποστείλει o OPCW τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της διαδικασίας υδρόλυσης, ενώ άλλα ερωτήματα που έχουμε θέσει ακόμα δεν έχουν απαντηθεί ικανοποιητικά.

Η Αναστασία Μήλιου, διευθύντρια έρευνας του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» που παρακολουθεί εξ αρχής το θέμα και συμμετείχε στην πρόσφατη τηλεδιάσκεψη, έχει εκφράσει επανειλημμένα την άποψη πως η όλη διαδικασία της εν πλω καταστροφής των χημικών, μοιάζει να αγνοεί την διεθνώς θεσμοθετημένη Αρχή της Πρόληψης. Στηλιτεύει το θέμα της ασφάλειας και της απόδοσης ευθυνών σε πιθανή περίπτωση ατυχήματος, καθώς ποτέ στο παρελθόν δεν έχει γίνει εν πλω καταστροφή εξαιρετικά επικίνδυνων χημικών σε τόσο μεγάλες ποσότητες. Όπως αναφέρει «το όλο ζήτημα, εκτός των άλλων, θα δημιουργήσει κι ένα πολύ αρνητικό προηγούμενο, με κίνδυνο να χρησιμοποιείται πλέον η Μεσόγειος ως χώρος «επεξεργασίας» τοξικών χημικών, όπως προ δεκαετίες χρησιμοποιούνταν νησιά του Ειρηνικού ως χώροι πυρηνικών δοκιμών!».

Σημειώνεται πως το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» συντόνισε την κοινή δήλωση/έκκληση επιστημόνων από 14 χώρες -εξειδικευμένων σε θέματα ρύπανσης και περιβάλλοντος- προς ΟΗΕ, OPCW, Ευρωπαϊκή Κοινότητα και την Ελληνική Κυβέρνηση για τους κινδύνους που ενέχει η εν πλω καταστροφή του Συριακού χημικού οπλοστασίου. Η κοινή δήλωση, μεταφράστηκε από το Αρχιπέλαγος σε 7 γλώσσες συμπεριλαμβανομένων των αραβικών και των εβραικών και είχε ευρεία διάδοση στο Μεσογειακό τύπο.

Σε απαντητικές επιστολές τους προς το Αρχιπέλαγος, τόσο ο κ. Barroso, όσο και οι εκπρόσωποι της Ελληνικής Κυβέρνησης διαβεβαίωναν πως δεν υπάρχει πρόθεση(!) να ριφθούν χημικά στη θάλασσα, αποκλείοντας το ενδεχόμενο ατυχήματος ή αστοχίας, χωρίς ωστόσο να διασφαλίζουν πώς κάτι τέτοιο μπορεί να αποτραπεί πλήρως, σε μία τόσο υψηλού ρισκου και πολύμηνη επιχείρηση στο ασταθές θαλάσσιο περιβάλλον. Οι απαντήσεις τους, απλώς επαναλαμβάνουν τις διαβεβαιώσεις του OPCW για την περιβαλλοντική ασφάλεια της διαδικασίας, ενώ όμως στην πρόσφατη τηλεδιάσκεψη οι εκπρόσωποι του OPCW επισήμαναν ότι σε περίπτωση ατυχήματος, ο Oργανισμός δεν φέρει καμία ευθύνη και η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ!

«Δυστυχώς έως σήμερα η διεθνής κοινότητα θεωρεί ότι είναι αποδεκτό από τους λαούς της Μεσογείου να γίνει στις θάλασσές μας η εξαιρετικά επικίνδυνη εν πλω καταστροφή του χημικού οπλοστασίου» δηλώνει ο διευθυντής του Ινστιτούτου Αρχιπέλαγος Θοδωρής Τσιμπίδης. Ακόμα και στην πρόσφατη τηλεδιάσκεψη είχαμε άλλη μία αρνητική έκπληξη, όταν εκπρόσωποι κάποιων περιβαλλοντικών φορέων, δήλωναν ως προτεραιότητα να εφυσηχάσουν την κοινή γνώμη και όχι να αποτρέψουν μία πιθανή μη-αναστρέψιμη καταστροφή. «Είμαι σίγουρος ότι αν μία τέτοια επιχείρηση σχεδιαζόνταν για τα διεθνή ύδατα κοντά στη Βρετανία ή την Ολλανδία, για παράδειγμα, θα υπήρχε καθολική αντίδραση. Στη γονατισμένη από την κρίση Μεσόγειο όμως, με εξαίρεση την κοινωνία της Κρήτης και κάποιες περιοχές της Πελοποννήσου αλλά και της Ιταλίας, δυστυχώς οι αντιδράσεις έως σήμερα είναι περιορισμένες. Μόνο μία καθολική κινητοποίηση, πολιτών, περιβαλλοντικών και επιστημονικών φορέων, ΜΜΕ αλλά και κυβερνήσεων θα μπορούσε να αποτρέψει, έστω και την τελευταία στιγμή, να μπει η Μεσόγειος σε τέτοιο αναίτιο και τεράστιο περιβαλλοντικό κίνδυνο!».