F.T.: Οι πελατειακές σχέσεις και η διαφθορά στην Ελλάδα επιβιώνουν...

Οι πελατειακές σχέσεις και ο εγωισμός των πλουσίων επιβίωσαν από δύο παγκόσμιους πολέμους, ξένη κατοχή, εμφύλιο πόλεμο και χούντα και καθώς φαίνεται θα επιβιώσουν και από την Τρόικα, σύμφωνα με άρθρο των Financial Times, όπου σχολιάζονται οι ελληνικές εξελίξεις γύρω από τα τρέχονται πολιτικά θέματα υπό ένα διαφορετικό πρίσμα.
Μεταξύ άλλων και σε ό,τι αφορά στη βούληση της Ελλάδας να βγει πρόωρα από το Μνημόνιο, τονίζεται: «Όπως ένας σπρίντερ πέφτει στο τελευταίο εμπόδιο, έτσι και η Ελλάδα κινδυνεύει από τρικλοποδιά, επειδή θέλει να νικήσει τον χρόνο». Όμως, όπως σχολιάζεται, η κυβέρνηση δεν δίνει τόση σημασία στο οικονομικό - και κοινωνικό κατ'επέκταση - κομμάτι της υπόθεσης, όσο στη «λαχτάρα για επαναφορά της εθνικής αξιοπρέπειας» και στους πολιτικούς της υπολογισμούς.

«Εκ πρώτης όψεως προβληματισμό προκαλεί το γεγονός ότι η Ελλάδα βιάζεται να βγει από το πρόγραμμα διάσωσης της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, από το οποίο και εξαρτάται από το 2010. Η απόδοση του ελληνικού δεκαετούς κρατικού ομολόγου σκαρφάλωσε πάνω από 9% πριν από δύο εβδομάδες. Ακόμη και στο 7%, το επιτόκιο της αγοράς είναι πολύ υψηλότερο από τον ρυθμό, με τον οποίο η Αθήνα δανείζεται από τους επίσημους πιστωτές της. Όπως ένας σπρίντερ πέφτει στο τελευταίο εμπόδιο, έτσι και η Ελλάδα κινδυνεύει από τρικλοποδιά, επειδή θέλει να νικήσει τον χρόνο. Για τον Αντώνη Σαμαρά, τον Πρωθυπουργό, και τους συνεργάτες τους, ωστόσο, αυτό δεν είναι πρωτίστως οικονομικό ζήτημα. Πρόκειται για την εθνική αξιοπρέπεια και - όπως είναι αναμενόμενο σε μια δημοκρατία - για πολιτικό υπολογισμό. Η λαχτάρα για την επαναφορά της εθνικής αξιοπρέπειας διαποτίζει την ελληνική στάση σε ό,τι αφορά στο πακέτο διάσωσης της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Το κοινωνικό και οικονομικό κόστος της διάσωσης, από τη μαζική ανεργία μέχρι το κλείσιμο των επιχειρήσεων, είναι απαγορευτικά υψηλό».

Αυτά τονίζει ο αρθρογράφος Tony Barber, σημειώνοντας πως το πρόγραμμα στήριξης της Τρόικας θυμίζει στους Έλληνες πως οι μεγάλες δυνάμεις συχνά ασκούσαν τον έλεγχο στη χώρα τους, από την επανάσταση του 1821 ενάντια στην Οθωμανική κυριαρχία, ενώ για τους μεγαλύτερους σε ηλικία Έλληνες θυμίζει την κατοχή των Ναζί την περίοδο 1941-44, καθώς και την επιρροή των Βρετανία και ΗΠΑ στη μεταπολεμική Ελλάδα. «Το αίτημα για αυτοδιάθεση είναι κεντρικής σημασίας για την ελληνική ταυτότητα», σχολιάζει.

Στη συνέχεια, ο Tony Barber αναφέρεται στις επόμενες εκλογές που κανονικά είναι προγραμματισμένες για το 2016 και στα σενάρια διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Στο πλαίσιο αυτό, σημειώνει πως ο κ. Σαμαράς εκτιμά πως οι ψηφοφόροι ίσως ταχθούν με το μέρος της Ν.Δ., εάν είναι σίγουροι πως είναι εξασφαλισμένη η πρόωρη έξοδος από το Μνημόνιο.

Ο αρθρογράφος σημειώνει, εν τέλει, πως αυτό που έχει σημασία για την Ελλάδα δεν είναι εάν θα παραμείνει στην κυβέρνηση ο κ. Σαμαράς ή εάν θα τον αντικαταστήσει ο κ. Τσίπρας, αλλά το εάν η πενταετία κακουχιών και υποταγής στην Τρόικα οδήγησαν στον εκσυγχρονισμό της πολιτικής κουλτούρας και της στάσης του κόσμου προς το κράτος.

Όπως επισημαίνει, η κρίση επέφερε πλήγμα στο σύστημα των πελατειακών σχέσεων, των δωροδοκιών, ωστόσο η διαφθορά στον δημόσιο τομέα και οι πελατειακές σχέσεις παραμένουν, αναφέροντας πως στον ιδιωτικό τομέα, οι πλούσιοι Έλληνες δεν έκαναν καμία θυσία για να βοηθήσουν τη χώρα τους με αποτέλεσμα η κρίση να πλήξει τις μεσαίες και φτωχές τάξεις.

«Οι πελατειακές σχέσεις και ο εγωισμός των πλουσίων επιβίωσαν όλα τα δεινά του 20ού αιώνα, δύο παγκόσμιους πολέμους, ξένη κατοχή, εμφύλιο πόλεμο και χούντα. Μην απορείτε εάν επιβιώσουν και την Τρόικα, αφού φύγουν οι τελευταίοι ξένοι ηγεμόνες της χώρας», καταλήγει το δημοσίευμα.