Κατάμεστη η «Αστόρια» στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ με την Αλέκα Παπαρήγα

Στην κατάμεστη αίθουσα του κινηματοθέατρου «Αστόρια», στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση της Κ.Ο. Ηρακλείου του ΚΚΕ μίλησε η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της Κ.Ε. και επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας του Κόμματος.
Πλήθος εργαζομένων, ανέργων, φτωχών αγροτών και αυτοαπασχολουμένων έδωσε το παρόν. Ιδιαίτερο τόνο έδωσε η νεολαία με τα συνθήματα «ΚΚΕ δυνατό, δύναμη για το λαό», «Κανένας φόβος, καμία ανοχή, με το ΚΚΕ για την ανατροπή», «ΚΚΕ δυνατό, στη Βουλή και στο λαό» να κυριαρχούν.
Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης έγινε η παρουσίαση των υποψηφίων βουλευτών του ΚΚΕ στο Ηράκλειο.
Στην ομιλία της η Αλέκα Παπαρήγα τόνισε μεταξύ άλλων:
«Το εργατικό-λαϊκό κίνημα από τον Ιούνιο του 2012 έκανε μια μεγάλη κοιλιά, έπιασε κατήφορο, δεν άσκησε ουσιαστικά καμία πίεση ώστε να ματαιώσει έστω και ένα αντιλαϊκό μέτρο, να κερδίσει χρόνο, να ροκανίσει το χρόνο μέχρι να αποκτήσει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Φυσικά και πριν το 2012οι αγώνες δεν έφτασαν στο ύψος των περιστάσεων ωστόσο υπήρχε ένα ευρύ κίνημα που καθυστέρησε κάποια μέτρα. Το εργατικό-λαϊκό κίνημα έκανε κοιλιά, κάθισε από το 2012 με εξαίρεση τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες των κομμουνιστών και των συμμάχων τους.
Και κοιτάξτε το παράξενο, για εμάς βέβαια δεν είναι, ενώ τα δυο κόμματα εξουσίας έχασαν εκατομμύρια ψήφους, ενώ ανέβηκε αλματικά στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης ένα κόμμα του 4% και μάλιστα με συνθήματα του τύπου «σκίζω το μνημόνιο» και άλλα συναφή, το κίνημα αντί να πάει μπροστά πήγε πίσω. Είναι απόδειξη τρανή ότι δεν πορεία ριζοσπαστικής ανατροπής, αλλά πορεία πισωγυρίσματος από το 2012 μέχρι σήμερα. Δυο τα κύρια στοιχεία του πισωγυρίσματος που δεν επιτρέπουν να βγει η ελπίδα του λαού στην κάλπη και γι’ αυτό έχει σημασία η εργατική λαϊκή αντιπολίτευση να αναγεννηθεί, που ένας βασικό παράγοντας και αναντικατάστατος είναι το δυνατό ΚΚΕ. (…)
Καθήλωση του κινήματος και στην Ευρώπη, υποκατάσταση από την κάλπη που δε συμβάλλει ούτε σε ένα βήμα μπροστά με καθήλωση του κινήματος.
Ανάλογη εξέλιξη είχαμε και σε άλλες χώρες, όπου οι ψήφοι που πήγαιναν στα φιλελεύθερα κόμματα μετακόμισαν σε σοσιαλιστικά, σοσιαλδημοκρατικά ή ανανεωτικά αριστερά, το κίνημα πήγε πίσω και τίποτα δεν άλλαξε θετικά στη ζωή των λαών. (…)
Να που ταιριάζουν τα δυο κόμματα που διεκδικούν κυβέρνηση και ι επίδοξοι να συνεχίσουν μαζί τους. Ότι η κρίση είναι προϊόν κακής διαχείρισης, κλοπής και διαφθοράς. Θα γίνουν εξεταστικές επιτροπές για να βγάλουν τη διαφθορά στην επιφάνεια. Εξεταστική επιτροπή πως φτάσαμε ως εδώ. Ότι η κρίση οφείλεται σε ανικανότητα, σε διαπλοκή με κάποιους επιχειρηματίες, εργολάβους. Ότι η κρίση οφείλεται στην πολιτική της Μέρκελ και του Σόιμπλε. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ισχυρίζονται ότι η κρίση οφείλεται στο ότι δεν έγιναν μεταρρυθμίσεις από το 1974 και μετά, ότι έγιναν παροχές υπερβολικές, ότι η ανάπτυξη στηρίχτηκε στα δάνεια. Δηλαδή αναφέρονται κυρίως σε ότι παραχωρήσεις έγιναν υπέρ των εργαζομένων, από τις οποίες δεν κέρδισαν μόνο οι εργαζόμενοι, επωφελήθηκε πολιτικά και το σύστημα. Άλλα επιφανειακά επιχειρήματα και κατηγορίες είναι «δεν έχεις πρόγραμμα, δεν έχεις σχέδιο», «δεν έρχεσαι στη βουλή», «με βρίζεις και δεν δέχομαι debate», «έχεις κρυφή ατζέντα», «είσαι επαγγελματίας πολιτικός», «δεν έχεις δουλέψει ποτέ σου», «είσαι γέρος», «είσαι πολύ νέος», «είσαι το παλιό κατεστημένο». Αλληλοτρώγονται για την κρίση ρίχνοντας το μπαλάκι ο ένας στον άλλο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ φορτώνει την κρίση στο μνημόνιο, ενώ το μνημόνιο ήρθε μετά την κρίση, και η κρίση είναι συνοδός της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Το μνημόνιο το φορτώνει αποκλειστικά στη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τη Μέρκελ, ενώ τα μνημόνιο κινείται στην κατεύθυνση του Μάαστριχτ, της συμφωνίας για το ευρώ, του συμφώνου σταθερότητας κλπ. Ο Παπανδρέου στον Καραμανλή και ο Σαμαράς στον Παπανδρέου.
Κρύβουν ότι η κρίση είναι στα έγκατα του καπιταλιστικού συστήματος, ότι η ανάκαμψη θα είναι αναιμική και η κρίση θα ξαναχτυπήσει όποια διαχείριση και αν γίνει. Κρύβουν ότι η κρίση οδηγεί καις τον πόλεμο, όταν δεν μπορούμε ειρηνικά, πολιτικά μέσα να μοιράσουν τις αγορές. Δύο εστίες όπως Αδριατική-Ιόνιο και Μέση ανατολή-πετρέλαια-φυσικό αέριο κρύβουν το λογαριασμό που έχει ανοίξει η Ελλάδα με τη στήριξη της στρατιωτικής επέμβασης και του πολέμου. Κρύβουν τις στρατιωτικές και πολιτικές δεσμεύσεις μας. (…)
Ένα άλλο από τα ζητήματα είναι τα 751 ευρώ που αφορούν ελάχιστους και που δεν έχει πρακτική εφαρμογή αν δε συμφωνήσει η εργοδοσία, και από μόνο του δεν αντικαθιστά τις απώλειες.
Η εργοδοσία ζητά πριν απ’ όλα πιο ελαστικές εργασιακές σχέσεις και μείωση ασφαλιστικών εισφορών. Δεν έχουν πρόβλημα ένα 2-3% των εργαζομένων να πάρουν 700 και 800 ευρώ. Επομένως για να έχουν αντίκρισμα τα 750 ευρώ πρέπει να καταργηθούν οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, να καταργηθεί η έκπτωση που έχει γίνει κατά 5% στην εργοδοσία. (…)
Ένα από τα επιχειρήματα που λένε για το ΚΚΕ είναι ότι παίζει σε ένα δικό του γήπεδο, που δεν είναι ευρωπαϊκό Κόμμα, άρα δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα. Θέλουν να υπάρχει ένας χυλός χωρίς ταξικές αντιπαραθέσεις και ταξικές διαχωριστικές γραμμές. Ότι το ΚΚΕ ενδιαφέρεται για το σοσιαλισμό, άρα σήμερα δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα. Ότι δεν ενδιαφέρεται για τα οξυμένα προβλήματα του λαού, είναι υπέρ του «όλα ή τίποτα». Δεν παλεύει για να πάρει ανάσα ο λαός κλπ.
Καταγγέλλουμε όλα τα παραπάνω ως το πιο αισχρό ψέμα, ως το πιο κακόβουλο ψέμα. Το να διαφωνούν μαζί μας το καταλαβαίνουμε, αλλά να τα λένε αυτά δεν το ανεχόμαστε. Να το λένε μάλιστα κόμματα και πολιτικοί παράγοντες που ζουν στην Ελλάδα και ξέρουν τα γεγονότα.
Κοντεύουμε 100 χρόνια ζωής, όποια πέτρα κι αν σηκώσεις θα βρεις ότι στις όποιες κατακτήσεις και παραχωρήσεις είχαν οι εργαζόμενοι, το ΚΚΕ δεν είχε απλώς πάρει μέρος το ΚΚΕ, αλλά είχε παίξει ουσιαστικό ρόλο. Τις πιο πολλές περιπτώσεις οι σκληροί αγώνες ξεκινούσαν από το ΚΚΕ και ενέπνεαν ευρύτερες εργατικές-λαϊκές μάζες που βεβαίως δεν ήταν κομμουνιστές. (…)
Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα έχουν δηλώσει ότι στη δική τους αντίληψη για συνεργασία δε βρίσκεται το ΚΚΕ. Τουλάχιστον μιλάνε με ειλικρίνεια, σε αντίθεση με το ΣΥΡΙΖΑ που αποκλείει ς σήμερα τη συνεργασία με όλους τους άλλους και λέει ότι θα ήθελε την ανοχή του ΚΚΕ, αν του λείπουν 4-5 έδρες.
Είναι 100% υποκριτική η στάση του. Όχι γιατί ξέρει ότι εμείς έχουμε καθαρή και αμετακίνητη θέση, σε ποια διακυβέρνηση θα δώσουμε τα πάντα, αλλά γιατί λέει ότι θέλει εμάς, που είμαστε μεταξύ μας ριζικά αντίθετοι στη γενική πολιτική γραμμή, ενώ δε θέλει αυτούς με τους οποίους οι διαφορές του δεν είναι βαθιές και κυρίως δεν είναι αξεπέραστες. Εκτός αν πετύχει την ανοχή τους χωρίς καν να τη ζητήσει. Είναι κι αυτό υποκρισία και ένας επικίνδυνος τακτικισμός.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνει αυτό που έκανε το ΠΑΣΟΚ πριν γίνει κυβερνητικό κόμμα και λίγο μετά. Μιλάει για συνεργασία υπολογίζοντας ότι μπορεί να πετύχει στο νήμα της κάλπης να βγάλει το ΚΚΕ από τη Βουλή, να το μειώσει και τελικά κρίνοντας εξ’ ιδίων να το μαντρώσει στο σύστημα. Για να μην έχει την ενοχλητική εργατική λαϊκή αντιπολίτευση, και να κονταροχτυπιέται στα λόγια με άλλα κόμματα μέσα στη Βουλή.
Όπλο του λαού είναι και θα αποδειχτεί ακόμα περισσότερο την επόμενη μέρα, τον επόμενο μήνα, τα επόμενα χρόνια η μη συμμετοχή σε κυβέρνηση που μαντρώνει το κίνημα και το οδηγεί σε υποχώρηση.
Λέμε όχι σε κυβέρνηση-επιτελείο της ΕΕ και των μονοπωλίων, γιατί λέμε ναι στη διακυβέρνηση της εργατικής-λαϊκής εξουσίας. Λαϊκή κυριαρχία δεν υπάρχει δίχως λαϊκή εξουσία.
Επιβάλλεται η ισχυροποίηση του ΚΚΕ στις επερχόμενες εκλογές. Γιατί, ένα δυνατό ΚΚΕ την επόμενη μέρα θα μπορέσει πιο αποτελεσματικό να οργανώσει την πάλη του λαού, ώστε να αποτρέψουμε τα χειρότερα, τον αφανισμό και το ξεκλήρισμα, τη φτώχεια και την εξαθλίωση, να βάλουμε φρένο στη βαρβαρότητα που έρχεται.»