Με αυτά πέφτεις στα μάτια του ...

Και χάνεις πόντους στην καρδιά του και υποβαθμίζεσαι και καις ένα ένα τα κεράκια της υπομονής του, μέχρις ότου να φτάσει στο απόλυτο σκοτάδι και να γίνει η έκρηξη. Γιατί αυτό θα γίνει, μην αμφιβάλλεις. Περισσότερο όμως και από αυτό, το ζήτημα είναι ότι εκφυλίζεσαι από το ιδανικό και το όμορφο που έχει στο μυαλό του, σε μία μικρή τύραννο, μία παράξενη, εριστική και εκνευριστική κοπελίτσα, που καμία σχέση

δεν έχει με τη γυναίκα που γνώρισε και ερωτεύτηκε. Και το να χαμηλώνεις στην υπόληψη του συντρόφου σου, το λες και είσοδο στο δρόμο χωρίς γυρισμό…

Δεν κάνεις μεγάλη προσπάθεια, η αλήθεια είναι αυτή. Μικρές, αδιόρατες κινήσεις, εκκινούσες από την αναθεματισμένη διάθεση ελέγχου που σας πιάνει όλες από τη στιγμή που καπαρώσετε το τεκνό, και οι οποίες, μαζί με την πεποίθηση σας ότι τα παίρνουμε όλα πιο ελαφριά και πιο ανώδυνα από όσο πρέπει, σε οδηγεί στο συμπέρασμα πως, ό,τι κι αν γίνει, ό,τι κι αν κάνεις και πεις, αυτός θα είναι εκεί. Κοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου, δυστυχώς για σένα, και προβαίνω σε άμεσες προειδοποιητικές κινήσεις, μπας και αποτρέψω το αναπότρεπτο, προειδοποιώντας σε για τις πιο συνηθισμένες εκδοχές του φαινομένου «κι άλλο επίπεδο κάτω στην υπόληψη του»:

Τον κάνεις τα πάντα για σένα. Από την πρώτη ώρα και στιγμή, σβήνεις με γομολάστιχα όλο το υπόλοιπο περιβάλλον, και οι κινήσεις του γαλαξία περιστρέφονται γύρω από το πρόσωπο του. Ένα κοριτσάκι χωρίς ζωή, χωρίς ενδιαφέροντα, μία γυναικούλα για την ακρίβεια που τα πάντα μέσα της εξαρτώνται από τη βούληση και τις ορέξεις ενός άντρα. Δεν είναι κολακευτικό, αλλά άκρως απογοητευτικό. Ειδικά από τη στιγμή που θα γαντζωθείς από πάνω του σε βαθμό ασφυξίας και ο ίδιος δεν θα ενθουσιαστεί καθόλου, να είσαι βέβαιη για αυτό…

Του ζητάς να αλλάξει, κι όταν το προσπαθεί, παύεις να τον εκτιμάς. Άλλη τεράστια ψυχασθένεια. Από τη μία. Βλέποντας ότι τον πιέζεις, προσπαθεί να πάει με τα νερά σου, και όταν το επιχειρήσει, η ίδια του πετάς κατάμουτρα ότι δεν είναι ο άντρας που γνώρισες. Αποφάσισε τι θες να τελειώνουμε, κοπελιά! Δεν φτάνει που έπεσες και σε προσαρμοστικό τυπάκι, βγάζεις και παράπονα από πάνω; Το στυλάκι «δεν ξέρω τι θέλω και τι μου αρέσει» και τα μόνιμα μούτρα, που δεν έχουν δικαιολογητικό λόγο προέλευσης, βάζουν πολλά ακόμη γραμματάκια στην ταφόπλακα της σχέσης σας, η οποία ήδη αρχίσει και χαράσσεται…

Κεντράρεις σε αυτά που σκέφτεται, και όχι σε αυτά που κάνει. Ούτε καν οι πράξεις του δεν αποτελούν επαρκείς αποδείξεις για την πάρτη σου, ικανές να σου επιβεβαιώσουν ή να ακυρώσουν στο νου σου πράγματα για αυτόν. Πρέπει να υπεραναλύεις και να του τα πρήζεις για αυτά που έχει στο μυαλό του, και τα οποία είσαι βέβαιη ανατρέπουν πλήρως όσα κάνει. Γιατί είσαι απόλυτα βέβαιη τι σκέφτεται κάθε φορά, αυτό δα έλειπε, οπότε ας μην προσπαθήσει να σου ρίξει στάχτη στα μάτια, εντάξει; Αν δεν κατάλαβες τίποτα από τις παραπάνω προτάσεις, χαίρομαι, γιατί αυτός ακριβώς ήταν ο σκοπός μου, αυτά ακριβώς ακούμε από το στόμα σας, οπότε βοηθήστε μας τώρα να βγάλουμε άκρη…

Δεν καταλαβαίνεις την ανάγκη του για χρόνο χωρίς εσένα. Είχε κι άλλη ζωή πριν σε γνωρίσει, και εξακολουθεί να τη διατηρεί. Αυτή η φαινομενικά απλή φρασούλα είναι ίσως η πιο δυσνόητη τις τελευταίες δεκαετίες από τον γυναικείο πληθυσμό απανταχού της υφηλίου, και αιτία για καβγάδες τρικούβερτους, ατελείωτες ώρες δακρύων και ακόμη πιο επώδυνους χωρισμούς. Ανάλυσε την στα επιμέρους στοιχεία της, γραμματικά, συντακτικά, μπορεί σαν προσλάβεις και κάποιον φιλόλογο αν χρειαστεί. Κατάπιε την όμως. Όσο επιμένεις στο αντίθετο, τόσο χάνεις μάνα μου, χάνεις πολύ στα μάτια του…

Χρησιμοποιείς τα αισθήματα σου ως όπλο. Επιστρατευόμενο για κάθε είδους ψυχολογικό εκβιασμό και αύξηση της έντασης απέναντι του, απλά γιατί μπορείς. Και γιατί έχεις την αίσθηση ότι δεν θα μπορέσει να αντισταθεί και θα υποχωρήσει. Δεν είναι πάντα έτσι. Κι αν το κάνει μια δυο φορές, γιατί πολύ απλά βαριέται να μπαίνει στη διαδικασία να το συζητήσει περαιτέρω το πράγμα, την Τρίτη. Βαριά την τέταρτη θα διαπιστώσεις τα επίχειρα της πρακτικής σου. Με όχι και τόσο light τρόπο, αλλά μάλλον με τις συνθήκες πολέμου που προσομοίασες τόσο επιτυχώς μέχρι τώρα…

Έχεις δύο μέτρα και δύο σταθμά. Τα οποία επίσης ανασύρεις από τη φαρέτρα σου, όποτε και όπως σε βολεύουν, απλά για να ενισχύσεις τη θέση σου στο πλαίσιο της σχέσης σας, η οποία, ναι, είναι σώνει και ντε ανταγωνιστικά, πρέπει όπως και δήποτε να υπερισχύσεις και να τον τρέψεις σε άτακτη φυγή, πρέπει να τον καθυποτάξεις στην τελική. Όσο πιο πολύ του στερείς το οξυγόνο, τόσο περισσότερο θα παλεύει για αυτό, είναι η απλή αρχή απορρέουσα από το ένστικτο της επιβίωσης που δεν μοιάζει καν να περνά από το κεφάλι σου. Κι αν χρειαστεί να σπάσει τα όποια δεσμά του για να αναπνεύσει θα το κάνει. Μην το ξεχάσεις επίσης…

Αλλάζεις η ίδια. Η χαλαρότητα δίνει τη θέση της στο τσίτωμα. Η ελευθερία στην κτητικότητα, η όρεξη στη ρουτίνα, το χαμόγελο στο κατεβασμένο πρόσωπο. Δεν γνωρίζω αν οι προοπτικές και επιδιώξεις σου από αυτή τη σχέση έφταναν στον ουρανό, ξέρω ότι αν αλλάξεις αυτό που παρουσίασες όταν δεσμεύτηκες να είσαι μαζί του, και το φτάσεις στο άλλο άκρο, έβαλες και το τελευταίο λιθαράκι για να ξηλωθεί εντελώς το πουλόβερ αυτού που είχατε. Και χρησιμοποιώ σκόπιμο παρελθοντικό χρόνο, γιατί ό,τι κ αν ήταν αυτό που σας έδενε, μοιάζει να χάνεται κα να αργοσβήνει στον ορίζοντα. Το χειρότερο, ξέρεις, δεν είναι ότι η σχέση σας βαδίζει προς τη δύση της, αυτό συμβαίνει συνέχεια. Είναι ότι η ίδια έβαλες τα δυνατά σου γα να σε αποδομήσεις στην υπόληψη του και να μετατραπείς από μία πιθανώς ωραία ανάμνηση, σε κάτι που δεν θα ήθελε να θυμάται για πολύ καιρό, αφότου τελειώσει. Κι αν στα μάτια σου το στίγμα που αφήνει πίσω σου εξακολουθεί να παίζει δευτερεύοντα ρόλο, τότε σημαίνει ότι δεν έχεις καταλάβει τίποτα. Και ότι θα επαναλάβεις ακριβώς τα ίδια λάθη στο μέλλον. Το οποίο σίγουρα δεν προδιαγράφεται λαμπρό…




marymary.gr